Van techno tot trance

Festivals alleen voor jonge mensen? Nee hoor. Deze vrolijke festivallers bewijzen dat leeftijd geen rol speelt als je het leven viert. Want dansen doe je met je hart en niet met je geboortedatum. Nú in Zin Magazine.

1. De zussen:

Zussen Karen (1971, kinderfysiotherapeut) en Mira de Lange (1973, IC-verpleegkundige) zijn fervente trancefestivalgangers. Al meer dan 25 jaar staan ze samen op grote dansfeesten door heel Nederland en daarbuiten. “Het houdt ons jong én het herinnert ons eraan dat het leven nú is.”

Karen: ‘Het was geweldig. Alles voelde intenser en de muziek kwam echt binnen. Trance is sowieso al meeslepend, maar met dat pilletje zweefde ik. Het gaf zo’n verbondenheid en energie, we dansten de hele nacht.”

Mira: “Helaas overleed Simon acht jaar geleden na een fietsongeluk. Dat was een enorme klap, maar de festivalgroep steunde Karen enorm. Zo sliep er in de eerste week elke nacht iemand bij haar. En toen ze weer naar een feestje wilde, gingen we met z’n allen mee.”

Mira: “Toen we een jaar na Simons overlijden op het festival Neverland in Landgraaf op het podium mochten komen, voelde het alsof Simon dat voor ons geregeld had.”

Karen: “Sommige mensen zijn verbaasd dat we op onze leeftijd nog naar een festival gaan. Maar waarom zouden we stoppen?”

2. Vader & dochter:

Ernst Salzmann (1969, coördinator luchtmacht) en zijn dochter Indy Salzmann (2003, tweedejaars student Fashion & Branding aan AMFI) gaan al drie jaar samen naar techno- en housefestival Loveland. Wat begon als een idee van Ernst’ broer groeide uit tot een bijzonder vader-dochterritueel. “Het geeft ons een gevoel van vrijheid.’’

Ernst: “De eerste keer samen naar een festival was voor mij wel even wennen. Je blijft toch vader, dus in het begin keek ik wat vaker naar Indy om dan misschien nodig was. Maar al snel zag ik: dit komt helemaal goed.”

Indy: “Als ik mijn vader lekker zie dansen, ben ik echt trots. Vooral wanneer iemand vraagt met wie ik ben. ‘Met mijn vader’, antwoord ik dan. Sommige mensen zijn echt verbaasd. Helemaal als ze hem ontmoeten en ontdekken hoe.”

Ernst: “Voor mij zit de magie van een festival in het moment. De muziek, de mensen, de sfeer. Het houdt me jong en zorgt ervoor dat ik even helemaal loskom van het dagelijks leven.”

Indy: “We hoeven op zo’n dag niet eens veel te praten. Je voelt gewoon dat je hetzelfde beleeft. En ik vind het juist mooi als mijn vader daar helemaal staat te genieten en opgaat in de muziek.”

3. Het stel:

Van trance tot techno, van rolstoel tot rollator: Martha Alles-Dijkstra (1969, letselschadejurist) en Pieter Alles (1972, projectleider) zijn al jaren samen te vinden op festivals. Daar begon hun liefde, daar voelden ze zich vrij en daar blijven ze – ondanks alles – het leven vieren. “We laten ons door niks tegenhouden.”

Martha: “We kenden elkaar al vanaf ons twaalfde, maar verloren elkaar in de loop der jaren uit het oog. Op Hyves sloeg de vonk alsnog over, alleen hadden we allebei nog een relatie.”

Pieter: “We hebben er echt tegen gevochten, maar onze liefde voor elkaar was te groot. En dus zagen we elkaar steeds stiekem op feesten en festivals. Dat waren de enige plekken waar we écht samen konden zijn.”

Martha: “Helaas kreeg ik in 2020 de diagnose darmkanker. Daarna volgden zware behandelingen, uitzaaiingen en operaties. Maar zelfs toen bleef het feesten belangrijk voor ons. We zijn zelfs naar een festival geweest terwijl ik in een rolstoel zat.”

Pieter: “In het buitenland vallen we wel wat meer op. Vooral op festivals in Parijs en Polen waren we echt de oudjes. Maar in Nederland zie je alle leeftijden door elkaar. Nu zijn Martha en ik ook wel een bijzonder stel natuurlijk. Ik met mijn beenprothese en Martha in haar rolstoel of achter de rollator. Sommige mensen hebben weleens tegen ons gezegd: ‘Wat goed dat jullie er zijn!’ Daar moeten we dan wel om lachen, want hoezo zouden we er niet zijn?”

4. De vriendinnengroep

Sandra Ottes (1970, apothekersassistente), Ester Scholtes (1974, allround medewerker crematorium), Ingrid Kruik (1969, senior financial administrator) en Esther van Dee (1970, planner bij een hogeschool) leerden elkaar kennen via de Facebookgroep Festivals&Friends40+. Als ‘Girls on Tour’ gaan ze bijna elk weekend samen naar een festival. “Het voelt als een tweede jeugd én als een grote familie.”

Sandra: “Na mijn scheiding zat ik ineens thuis op de bank. Ik dacht: en nu? Maar er gebeurt natuurlijk niks als je niet opstaat. Dus meldde ik me aan bij de Facebookgroep Festivals&Friends40+ en ging samen met wat leden naar een festival. Op die dag dacht ik: ja hoor, dit is het.”

Ingrid: “Anderhalf jaar geleden sloot ik me ook bij de Facebookgroep aan. Een paar weken later ging ik met Esther al mee naar een festivalweekend in Gent. Vanaf dat moment klikte het. Sindsdien gaan we elke maand wel naar een festival. Meestal met elkaar en soms in andere samenstellingen. Dat is het mooie van de Facebookgroep: je bent onderdeel van één grote familie.”

Esther: “Iedereen in de groep kan lekker zichzelf zijn. Soms splits je op een festival op, soms dans je met anderen, maar je komt altijd weer bij elkaar.”

Ester: “We noemen onszelf ‘Girls on Tour’ en het voelt echt als een soort tweede jeugd. We logeren bij elkaar, gaan met de auto naar het festival, ontbijten de volgende dag samen… Het is zo gezellig.”

Zin in meer?

Lees het hele artikel in Zin Magazine nr.7. Nú in de winkel, of bestel ‘em hier.