Jeanet heeft osteopenie

Petra Schouten 16 november 2025

Jeanet Pepping (1963) woont langdurig samen en heeft twee volwassen kinderen. Ze werkte ruim 43 jaar als opticien. In 2020 kreeg ze de diagnose Osteopenie. Sinds een jaar is ze volledig afgekeurd.

‘Op mijn 44^ste verbrijzelde ik mijn rechterbeen, na een verdraaiing tijdens een stoeipartij’

“Mijn ouders leven al lang niet meer, maar ik weet dat mijn moeder calciumtabletten slikte en minstens 10 centimeter is gekrompen. Mijn vader brak op latere leeftijd zijn heup en is aan de gevolgen overleden. Het is nooit benoemd, maar osteoporose zit bij ons in de familie. Ik kreeg de diagnose Osteopenie – een voorstadium – in de zomer van 2020. Zeven maanden nadat ik door nachtvorst was uitgegleden in de tuin en plat op mijn rug viel. Ondragelijke pijn. De huisarts vond een foto niet nodig en schreef pijnstillers en fysiotherapie voor. Was ik toen maar beter voor mezelf opgekomen. Dan had ik niet maanden doorgelopen en gewerkt met een gebroken ruggenwervel. Achteraf gezien kamp ik veel langer met broze botten. Op mijn 44ste verbrijzelde ik mijn linkerbeen, na een verdraaiing tijdens een stoeipartij. Dikke pech volgens de chirurg. Die twee stalen platen en 15 schroeven gaan er nooit meer uit. De tweede wervel brak ik in 2021 tijdens het revalidatietraject op de pijnpoli. Ik ben nogal lenig, de student in opleiding bij het revalidatiecentrum dacht dat mijn lijf een bepaalde oefening aankon. Niet dus. Mijn internist zei: ‘Dit gaat te snel.’ De afgelopen twee jaar injecteerde ik botversterkende medicatie. Het slaat aan, mijn botdichtheid is een klein beetje toegenomen. Ik heb een tijdje aangepast werk gedaan, 3×3 uur als backoffice bij een opticien. Superleuk, maar te vermoeiend. Het proces van afkeuren, aangepast werk zoeken, tegenover het UWV bewijzen dat het niet gaat. Het was zwaar. Zo ook het onbegrip, veel mensen snappen niet wat chronische pijn is. Gelukkig ben ik een doordouwer, kijk naar wat nog wel kan. Ik maak het mezelf zo comfortabel mogelijk: ik heb orthopedische schoenen en een flexibele rug brace laten aanmeten en zit in een aangepaste stoel. Ik sport nog steeds onder begeleiding, wandel met een korset en Nordic-walking stokken, fiets graag en ben lid geworden van een fotografieclub. Lekker de natuur in, daar geniet ik ontzettend van.”