Viva Las Vegas

Las Vegas is geen stad, maar een once-in-a-lifetime-ervaring. Of je nu van gokken, entertainment en sport houdt, of van kunst, cultuur, fine dining en spectaculaire natuur: Sin City overrompelt en verrast. Altijd. Dat heeft Zins online redacteur Petra Schouten (1971) uitgebreid ondervonden.

Stoelriemen vast knippert het lampje boven mijn hoofd. Na een directe vlucht van 10 uur en 40 minuten voel ik me verrassend fit. Het is twee uur ‘s middags, een uur later dan we uit Nederland vertrokken. Uit het raampje van de KLM Boeing 787-9 Dreamliner zie ik McCarran International Airport snel dichterbij komen, daarachter de fonkelende Strip. Bij het zien van de skyline van Las Vegas schieten mijn gedachten terug naar 2004. Het is half tien ’s avonds. Ik zit in een helikoper, geklemd tussen de piloot en mijn lief. Met uitzicht op de Eiffeltoren, de skyline van de bekendste wolkenkrabbers uit New York, de dansende Bellagio-fontein, Hotel Luxor in de vorm van een piramide en honderdduizenden lichtjes hoor ik mezelf vol overgave zeggen: “I do.”

Vegas, you love it or you hate it, las ik laatst in een artikel op internet. Ook ik had vóór onze kennismaking in 2004 mijn twijfels over de stad met de bijnaam Sin City. Ik houd namelijk helemaal niet van gokken. Maar na mijn eerste bezoek heb ik mijn mening bijgesteld. Las Vegas is zoveel méér dan een gokparadijs, waar toeristen vanuit heel de wereld samendrommen om hun geluk te beproeven of zich door Elvis te laten trouwen. Je moet het gewoon ervaren!

A touch of gold

Groot, groter, grootst, is het motto in dit pretpark voor volwassen. Niets is gek genoeg. Zo logeerden wij tijdens onze eerste huwelijksreis in hotel New York, New York, waar een achtbaan door de lobby dendert. Fontainbleau, het hotel aan de noordzijde van de Strip waar ik deze reis logeer, is van een heel andere orde. Geopend in 2023 en mega-chic. Neem alleen al de lobby: manshoge gouden plantenbakken gevuld met roze orchideeën, gigantische moderne kunstwerken met een touch of gold en aan het plafond kristallen kroonluchters van minstens 50 vierkante meter. Grappig detail: het strikje uit het hotellogo is zelfs tot in de pegels van de kroonluchters doorgevoerd.

Paradijs voor foodies

We dineren de eerste avond in The Bedford by Martha Stewart, om de hoek van de Eiffeltoren in Hotel Paris. Martha, inmiddels ver in de tachtig, verdiende haar fortuin als model, effectenmakelaar, televisiepresentator, televisiekok en auteur van kookboeken. The Bedford is geïnspireerd op de legendarische tuinen van haar boerderij uit 1925 en hangt vol met haar modellenfoto’s uit lang vervlogen tijden. Eerlijk is eerlijk: de gegrilde oesters, de geroosterde boerderijkip en de met ricotta gevulde courgettebloemen smelten op mijn tong. Met een biefstuk van $ 259 op het menu, begrijp ik meteen hoe de eerste vrouwelijke selfmade miljonair zo rijk is geworden.

Ook in het Fountainbleau verbaas ik me over sommige prijzen. Wanneer ik ‘s morgens bij El Bagel in de foodcourt van het hotel in de rij sta voor ontbijt en cappuccino, valt mijn oog op de menukaart: handgemaakte bagel met creamcheese en kaviaar. Ik zal maar niet zeggen wat ze daarvoor rekenen. Gelukkig zijn de bagels belegd met ei en avocado beter betaalbaar en minstens zo lekker. Van alle 40 megahotels langs de Strip staat Fontainbleau bekend als walhalla voor liefhebbers van fine dining. Handgesneden pasta, Wagyu Tomahawk steak geserveerd in een gouden koffer, geflambeerde fazant met truffel en foie gras, sushi van Michelinkwaliteit. Je leest het goed: de 36 toprestaurants die het hotel rijk is, serveren ‘een bruisend gastronomisch avontuur’. Uitbuiken kan vervolgens met loeisterke tequila bij Casa Dragones, vanzelfsprekend het enige proeflokaal buiten Mexico.

Baas boven baas

Telt Fontainbleau ‘slechts’ 3600 kamers, het prestigieuze The Venetian Resort is twee keer zo groot. Voor je het weet ben je verdwaald in de marmeren gangen die leiden naar 40 restaurants, 112 high-end-winkels en het casino met een oppervlakte van 11.000 vierkante meter. Paradepaardjes van The Venetian zijn de in het Italiaans zingende gondeliers, die je een heuse Venetië-ervaring bezorgen in een bootje op kanalen waar het nooit donker wordt.

Guinness World Records is een van de 32 musea in Las Vegas. De stad zelf is geen recordhouder, maar groot, groter, grootst is op het gokparadijs zeker van toepassing. Zo heeft de High Roller – het grootste reuzenrad ter wereld – een doorsnee van 168 meter en kan in één rondje om z’n as maar liefst 1120 passagiers meenemen – zelfs al is in minstens de helft van de cabines een bar gebouwd.

Ronduit betoverend vind ik het grootste bolvormige entertainmentgebouw ter wereld. De Shpere werd in 2023 geopend en biedt plaats aan 18.000 mensen. Maar – en nu komt het: de binnen- én buitenkant van de 112 meter hoge en 157 meter brede koepel zijn volledig bekleed met 54.000 vierkante meter aan led-schermen. Een 24/7 hypnotiserende ervaring, maar dan zonder VR-bril. Vanuit mijn hotelbed op de 25ste verdieping in het Fontainbleau staarde ik meer dan eens gebiologeerd naar de loeischerpe video’s en animaties in alle kleuren van de regenboog.

Opladen in de natuur

Als ik iets heb geleerd van mijn bezoekjes aan Las Vegas – in 2014 trouwden mijn lief en ik er opnieuw, deze keer in het bijzijn van onze dochters – is dat je regelmatig moet ontprikkelen. Alleen dan kun je volop genieten van alle indrukken. Overdag wil je sowieso niet in de stad zijn: de magie voltrekt zich pas wanneer de zon ondergaat. Bovendien kun je dag én nacht blackjacken en zijn winkels en restaurants tot ver na middernacht geopend. Dat Las Vegas in de Mojave-woestijn is gebouwd, is wat mij betreft het grootste pluspunt. Grand Canyon West, Red Rock Canyon en de indrukwekkende Hoover Dam liggen allemaal op minder dan een uur rijden van de gokstad. Naar de beroemde Skywalk – een zwevend glasplatform boven de canyons – maar ook Death Valley – de laagste en warmste plek in de VS – ben je zo’n twee uur onderweg. De beste en goedkoopste optie om alle natuurwonderen te ontdekken – zo weet ik uit ervaring van onze eerdere roadtrips – is met een huurauto, want dan heb je de tijd aan jezelf. Maar er zijn ook genoegen bedrijven die dagtours aanbieden

Wij gaan vandaag op pad met Carol (1960) van Pink Jeep Tours. De tanige dame, die al dertig jaar als gids werkt, neemt ons mee in haar knalroze verlengde four-wheel-drive-jeep naar Valley of Fire. Onderweg naar het oudste staatspark van Nevada deelt Carol weetjes over de regio: “Daar, op die gigantische parkeerplaats, wordt in mei Electric Daisy Carnival georganiseerd. In drie dagen trekt het dancefestival meer dan 400.000 bezoekers. En zie je die enorme velden met zonnepanelen? Die worden beheerd door de oorspronkelijke bewoners van het Moapa-indianenreservaat.”

In vuur en vlam

Heat Danger – Extreme – Today, lees ik op een waarschuwingsbord bij de ingang van natuurpark Valley of Fire. “Veel toeristen onderschatten de warmte. Die denken: leuk, we gaan een stukje hiken. Op slippers, zonder zonnehoed, zelfs zonder extra water. Levensgevaarlijk,” zegt Carol. “Kijk, daar heb je het al.” Ze wijst naar een jong stel dat in de brandende zon op een heuvel langs op de weg staat uit te puffen. Het gezicht van de vrouw is bijna paars. Carol remt en opent haar zijraam. “Everything okay? Where is your car?” De jongen wijst naar een auto verderop in een lagergelegen stuk van de berm. “Do you have water with you?” De jongen schudt beduusd zijn hoofd. Carol, voorbereid op elke calamiteit, overhandigt het oververhitte stel twee flesjes water en neemt met een standje afscheid.

De naam Valley of Fire is afgeleid van de vuurrode rotsformaties, die vooral in het ochtend- en avondlicht in brand lijken te staan. Het ruige woestijnlandschap werd gevormd door seismische breuklijnen. Miljoenen jaren erosie gaven de torenhoge zandsteenformaties en versteende bomen bizarre vormen. Carol wijst: “Kijk, die rots lijkt op de kop van een poedel. En dat daar noemen ze Piano Rock.” Op de stenen ‘vleugel’ geniet een hagedis van de zon. “Heb je de gorilla al gespot? En wie ziet de olifant?” We vervolgen onze weg over de State Route 169. De vergezichten zijn adembenemend mooi. Oranjerode heuvels, lichtgroene cactussen, vergeeld woestijngras en een strakblauwe lucht. Alsof we door een schilderspalet glijden. Voor ons doemt de Atlatl Rots op.

Carol parkeert haar roze bolide. Op het asfalt slaat de hitte in mijn gezicht. Poef. Hoog boven ons cirkelen drie roofvogels. Zinderende lucht vervormt de horizon. Het is begin april en nu al 37 graden. “Tussen mei en september wordt het nog heter,” zegt Carol. “Dan gaan veel wandelpaden dicht.” Tegen de Atlatl Rots is een trap gebouwd. “Vanaf het platform kun je de petroglyfen van dichtbij bewonderen.” Carol heeft niets teveel gezegd. De wanden van de roodbruine rots zijn kunstig versierd met voetzolen, dikshoornschapen, roadrunners, geografische vormen en cirkels: tekeningen van 4000 jaar oud.

De geboorteplaats van Las Vegas

Nog een fijn plekje om je even uit de drukte van de stad terug te trekken, is Springs Preserve. Het stadspark is gebouwd rond de oorspronkelijke waterbron van de stad en daarmee de geboorteplaats van Las Vegas. Een betoverende ontsnapping naar de wonderen van het woestijnecosysteem, lees ik op de website. Dus neem ik

een taxi, die me vijftien minuten later voor de ingang van het park afzet. De botanische tuin is prachtig, ik houd enorm van cactussen en vetplanten. De vlindertuin is aan de kleine kant en voor wandeling over de interactieve wandelpaden door het woestijnlandschap is aan het einde van de ochtend eigenlijk al te warm. Gelukkig is het in het Nevada State Museum en het Origin Museum beter uit te houden. De exposities over de kleurrijke geschiedenis van Las Vegas, het leven van de oorspronkelijke inwoners, de flora en fauna en de fascinerende wereld van Waterworks, zijn bovendien superinteressant.

Arts District: een canvas van creativiteit Je zou het niet zeggen, maar Las Vegas is een bijzonder artistieke stad. Het kunstaanbod is net zo divers als de hoeveelheid speelautomaten. Van graffiti van wereldberoemde kunstenaars en kunstmusea die met hun collecties kunnen wedijveren met die van New York City tot avant-gardistische….

Verder lezen?

Lees het vervolg van Petra’s reisverhaal + veel tips voor verborgen parels in Las Vegas in ons extra dikke zomernummer Zin 8/9. Nu in de winkel. Of bestel ‘em hier online.

De beste artikelen in je mailbox? Meld je aan voor de nieuwsbrief

Tekst en foto’s: Petra Schouten Media