Antoinette Hertsenberg:

In het consumentenprogramma Radar strijdt presentator en programmamaker Antoinette Hertsenberg (1964) al ruim dertig jaar onverschrokken tegen onrecht. Thuis is ze van het harmoniemodel. “Niko en ik praten en lachen nog steeds veel met elkaar. We kunnen relativeren.”

Antoinette woont in een verbouwde boerderij aan de rand van het bos met echtgenoot en partijloos Eerste Kamerlid Niko Koffeman. (Tot begin 2025 was hij fractievoorzitter van de Partij voor de Dieren, erna tot medio oktober partijlid. Uit onvrede stapte hij uit de partij, red). Jongste zoon Hessel (25) studeert en is in de weekenden regelmatig thuis. Piet (28) en dochter Eva (27) wippen regelmatig aan. Met een knipoog: “In het weekend zijn we een soort verwenboerderij voor ze.” Aan de robuuste eettafel kijkt ze uit over haar tuin met vijver, een voormalige weide, met in de verte de bosrand. “Een heerlijke plek waar ik tot rust kom. Bijna dagelijks loop ik ook hard in het bos om fit te blijven. Zo maak ik bovendien mijn hoofd leeg en kom ik vaak op goede ideeën.”

Kritisch

Ze is nog helemaal in de mood van het Gouden Televizier-Ring Gala. Antoinette en medepresentator Fons Hendriks werden met hun team van Radar genomineerd voor de Televizier-Ring Impact 2025, vanwege hun programma met een kritische kijk op consumentenzaken. Radar onthulde het afgelopen jaar de agressieve en misleidende telefonische verkoop van thuisbatterijen door bedrijven, die eerder energiecontracten verkochten tegen te hoge prijzen. Het item leidde tot Kamervragen aan de oud-ministers van Economische Zaken en Klimaat & Groene Groei, Beljaarts en Hermans.  “Energie is een basisbehoefte. Je kunt niet zonder de energiemarkt, want dan zit je letterlijk in de kou. Als een provider zich onmogelijk gedraagt en mensen belazert, duurt het best lang voordat een bedrijf van de markt is. Dat moet anders. Nee hoor, ik was niet super teleurgesteld dat we de Ring niet kregen. Het gesprek van Eva Jinek met zangeres Emma Heesters, die jong kanker kreeg en de ziekte overleefde, heeft maatschappelijk én emotioneel, ook veel losgemaakt.”

Maatschappelijk impact maken is na dertig jaar nog steeds jouw drive?

“Ja. Met Radar onderzoeken we uiteenlopende consumentenzaken, onderwerpen die op verjaardagen worden besproken. De problemen van alle dag, en soms zijn ze heel ernstig. Het blijft fascinerend om een onderwerp bloot te leggen en te zorgen dat het in de directiekamer komt. Zo kan ik mensen helpen. Ik heb het ook nooit als zelfopoffering gezien om anderen helpen. Op de middelbare school bemiddelde ik al tussen klasgenoten. Je groeit door je in te zetten voor een ander in plaats van dat je eindeloos op zoek gaat naar jezelf.”

Welk onderwerp heeft je het meeste geraakt?

“Dat zijn toch de vrouwenonderwerpen zoals lekkende borstimplantaten en de kunststof bekkenbodemmatjes (implantaten Calistar S en BSC mesh, red.) die in het lichaam worden geplaatst om de bekkenbodem te versterken. Als je een zwakke bekkenbodem hebt, kun je last krijgen van urineverlies, verzakkingen, moeite met de ontlasting en pijn bij het vrijen. Het lijkt een uitkomst, maar er zijn vrouwen die enorm veel pijn ervaren na plaatsing van zo’n matje, of achteraf een immunologische reactie krijgen. Ze raken er door geïnvalideerd en kunnen niet zitten, staan, autorijden, fietsen of werken. Ze liggen op de bank om pijn te vermijden. Als een implantaat eenmaal vergroeid is, kan het er ook nog eens moeilijk uit. Bovendien is verwijdering in Nederland vaak niet mogelijk, daarvoor moet je naar het buitenland en dat wordt niet altijd vergoed door de verzekering. Ik ken vrouwen die een lening afsluiten, geld bij familie vragen of een crowdfunding starten. Terwijl het gaat om het plaatsen van een slecht medisch hulpmiddel, blijkt uit onderzoeken – in Amerika en Canada zijn de matjes verbannen. Vrouwen worden niet serieus genomen. Dat is verdrietig en raakt me, ook omdat deze vrouwen zich vaak schamen om er over te praten. Als dit nu met mannen en hun penis was gebeurd, was het niet zover gekomen. Ik ben daar van overtuigd.”

Antoinette kreeg maatschappelijke betrokkenheid mee van haar ouders. Haar moeder werkte als verpleegkundige en haar vader als administrateur in het leger. “Mijn moeder kwam op voor haar patiënten en bij mijn vader stond de mens altijd voorop. Als tiener ging ik naar debatten, de brede discussie over kernenergie bijvoorbeeld. Of ik liep met vriendinnen mee met de grote vrouwendemonstratie of die tegen de kernbommen. We maakten ons zorgen over de maatschappij zoals jongeren zich nu zorgen kunnen maken over de klimaatverandering. Voor ons was het een manier om de wereld en standpunten te ontdekken. Jongeren nemen vaak hele ethische beslissingen, en als ouders denk je vooral praktisch. Dat is wat botst. Mijn ouders keken het met een soort welwillendheid aan.”

Zijn jouw kinderen ook zo?

“Nee. De kinderen hebben ons activisme niet overgenomen. Ze uiten zich op hun eigen manier, en dat moet ook. Kinderen moeten hun eigen keuzes kunnen maken. Niko en ik zijn bijvoorbeeld overtuigd vegetariërs, zo hebben we zo ook opgevoed, maar rond hun 16de wilden de jongens toch echt wel eens een stuk vlees eten. Dat moet je laten gaan als ouders. Ze hebben genoeg informatie van ons meegekregen. Bovendien kunnen keuzes weer veranderen. Het is ook goed om terug te kunnen komen op een beslissing. Daar leer je van.”

Je laatste kookboek schreef je met je dochter. “Ja, een kookboek met vegan recepten. Het was ontzettend leuk om dat samen te doen. Vegetarisch en vegan koken is écht een uitdaging. Ik…

Verder lezen?

Lees het vervolg van het interview met Antionette Hertsenberg in Zin 1. Nu in de winkel. Of bestel ‘em hier online.