Pas bij het schrijven van dit boek realiseerde ze zich hoe dat voor haar moeder geweest moet zijn: een gescheiden, alleenstaande vrouw zijn in een net-naoorlogse tijd. Joyce Roodnat (1955) liep de wandelingen die ze als kind met haar moeder maakte opnieuw en wijdde daar een boekje aan. Een eerbetoon aan haar moeder.
Met moeder mee. Een wandeling beschrijft de wandelingen die je als kind met je moeder maakte door Amsterdam-Oost. Is jouw wandelliefde daar begonnen?
“Nee. Want dat zag ik niet als wandelen, dat was lopen – wat iets heel anders is. Ik ben gaan wandelen omdat de fysiotherapeut zei dat ik moest gaan sporten. Wandelen was de enige sport die ik zag zitten. En al snel ontdekte ik dat ik het geweldig vond. Niet alleen als manier van bewegen, ook omdat het me onafgebroken theater aanbood. Er gebeurt altijd wel wat. Vandaar dat ik erover ben gaan schrijven.”
Welke functie hadden die wandelingen voor jou en je moeder? Wat maakte ze zo fijn – of misschien vervelend?
“In principe was de functie: van A naar B geraken. Voor mijn moeder werd het een manier om haar muizenissen onder controle te krijgen: lekker denken, noemde ze dat. Als we samen liepen werd er onophoudelijk gepraat. Over alles. En geruzied, dat konden we goed. Maar dat deden we allemaal ook als we stilzaten.”
Je maakte de wandelingen van vroeger nu opnieuw. Wat is er veranderd, wat viel je op?
“Hoeveel er bij het oude is gebleven, ook al is er nog zo veel veranderd. De kastanjebomen uit de Finsenstraat, waar we woonden, zijn vervangen maar de sfeer is hetzelfde: kalm, vriendelijk, bijna provinciaal, met de tram op de Middenweg als geluidsdecor. Het Chinese restaurant Wong Koen – waar wij tot onze opwinding Rob de Nijs zag eten – in het winkelcentrum is van eigenaar veranderd – leuke vrouw is daar nu de baas! – maar nauwelijks van inrichting. De bibliotheek op de Brink in Betondorp is nu een buurtcentrum maar ik liep naar binnen en het was of ik een tijdmachine betrad.”
En hoe vóelde het toen je daar na zoveel tijd weer wandelde?
“Het voelde dierbaar. Mijn moeder leeft niet meer, tien jaar geleden stierf ze en ik mis haar nog altijd. Door in ons spoor te lopen, herinnerde ik me allerlei extra details zoals de jongens die uit de ramen van de kazerne aan de Kruislaan hingen en naar mijn moeder floten. Dat was ik totaal vergeten, en nu besefte ik bovendien dat mijn moeder, net 30 toen, dat leuk vond. Want ik zag plotseling haar halve lachje in mijn geheugen.”
Je bent nu zelf moeder, hebt een inmiddels volwassen dochter. Heb je met haar ook gewandeld?
“Niet veel. Wij fietsten. En dat doen we nog. Ik ben giga-trots op mijn dochter. Zij had trouwens een sterke band met haar oma, die twee genoten van elkaar.”
Wat kreeg je van je moeder mee en wat heb je als moeder aan je eigen dochter doorgegeven?
“Ik heb veel van mijn moeder geleerd, bijvoorbeeld dat je voor een ander op moet komen. Ze leerde me ook dat je daarbij niet agressief moet doen maar beslist. Ik hoop dat ik dat aan mijn dochter heb doorgegeven. Mijn moeder is dat trouwens blijven doen. Ze was achter in de 70 en ongezond, en ze ging toch nog als vrijwilliger op bezoek bij uitgeprocedeerde asielzoekers die in de cel waren beland.”
Bijzonder en ook ontroerend, alle ‘ik-weet-nog-jes’ over je moeder in je boek. Is het misschien toch ook – of vooral – een ode aan haar?
“Het boek is inderdaad geschreven als eerbetoon aan haar en aan vrouwen als zij: jongvolwassen terwijl de oorlog nog vers in het geheugen lag, de Wederopbouw werd voltrokken, de mannen profiteerden van de nieuwe normen terwijl voor vrouwen de normen vooroorlogs waren. Als gescheiden vrouw was zij een uitzondering in onze buurt; pas bij het schrijven van dit boek realiseerde ik me hoe dat voor haar geweest moet zijn. Zoals de buurvrouw die langs haar neus weg informeerde of er een man was blijven slapen. Of de vader van een klasgenootje van mij die aanbelde omdat hij dacht dat zo’n vrouw-alleen makkelijk te versieren was.”
Raak je ooit uitgeschreven over wandelen – of ben je dat nu?
“Ik was er al jaren over uitgeschreven. Toen uitgeverij Van Oorschot me om dit boek vroeg – het is een deel in de Terloops-serie, zei ik: graag, maar alleen als ik achter mijn moeder aan mag wandelen. En heden en verleden in elkaar mag laten overlopen.”
Win met Zin
We geven 3 boeken van Joyce weg. Kans maken? Deel in de comments met ons jouw favoriete wandeling.
Over het boek
Als kind liep Joyce Roodnat dag in dag uit met haar moeder door Amsterdam-Oost. Ze gingen samen naar de bibliotheek in Betondorp, keken naar de koeien die graasden naast het gloednieuwe winkelcentrum, wandelden naar school ‘aan de andere kant’ van de Middenweg. Roodnat loopt de routes na die ze zo vaak met haar moeder heeft gewandeld. Ze verweeft haar observaties over toen en nu met bespiegelingen over het moederschap en met aanstekelijke lijstjes. En ze realiseert zich dat haar warme, eigengereide moeder het zwaar gehad moet hebben als gescheiden vrouw in een buurt waar een moeder moeder was en een huwelijk een onwrikbaar gegeven. Met moeder mee is een stervormige wandeling door Amsterdam-Oost die laat zien wat generaties elkaar doorgeven en hoe de stad is veranderd.
Met moeder mee is verschenen in de reeks ‘Van Oorschot Terloops!’: handzame boekjes waarin een schrijver je steeds meeneemt op zijn of haar favoriete wandeling. De boekjes zijn rijk geïllustreerd met kaarten, tekeningen, en foto’s.
(Terloops – Met moeder mee. Een wandeling, Van Oorschot, € 12,50)
De schrijver
Joyce Roodnat (1955) is schrijver en journalist. Naast haar functie als chef van de kunstredactie van NRC schreef ze tien jaar over wandelen en publiceerde ze verschillende wandelboeken. Inmiddels schrijft ze voor NRC wekelijks een column over de kunsten. In 2001 debuteerde ze met de roman ’t Is zo weer nacht, die bekroond werd met zowel de Geertjan Lubberhuizenprijs als de Debutantenprijs. Het succesvolle Een kwestie van lef. Stijlgids voor vrouwen tussen de 40 en 60+ verscheen in 2007. Voor Hé, zie je dat!?, over de films van Ed van der Elsken, ontving ze in 2017 de Louis Hartlooper Prijs.
Ik maak heel graag kans! Mijn mooiste wandeling was door de onnavolgbaar mooie Himalaya in India!!
Ga met mij dochter Nijmegen lopen dus kom.maar op met dat boek. Kan ze zich ookngrestelijk voorbereiden lol
Graag wandel ik langs de zee en over het strand en in de duinen,in de winter periode wandel ik graag in het museum kwartier van Amsterdam en in de bij behorende musea
ik loop heel graag over boulevards langs de zee, heerlijk dat struinen in binnen- en buitenland
Ik wandel graag met mijn vriend door de mooie historische stad Enkhuizen waar we wonen. Soms wandelen we door een mooi parkje bij ons in de buurt en dan weer eens langs het IJselmeer of over de oude vestingsmuur. Ja,je kan hier heerlijk wandelen!
Het liefst wandel ik in een bos en nog het liefst na een regenbui dan ruik je de natuur letterlijk, zalig gevoel
Wandelen langs de Kralingse Plas is voor mij de longen volzuigen met lucht… uitademen… loslaten…. opladen…
Het liefst wandel ik in Oostenrijk in de bergen, zo mooie natuur
Ik wandel het liefst langs het strand, maar het bos is ook fijn of in een mooi natuurgebied.
Dit boek wil ik graag lezen
Ik liep vaak in Meer en Bosch en Clingendael met mijn moeder, van jongs af aan
Vestenwandeling in ieper
Mijn favoriete wandeling is in een oud bos of in het Bomenmuseum in Doorn.
Wij gingen vroeger altijd met mijn vader in de bossen wandelen, heerlijk vond ik dat, ik denk hier nog vaak aan terug.
Nog steeds wandel ik, geen grote afstanden omdat ik dat niet kan. Tijdens deze wandelingen mijmer ik vaak over vroeger.
Wij wandelen het liefst in de bergen, hoe hoger hoe beter!
Samen met Angelina wandelde ik het ZuiderwaterlinieWandelpad. 290 km, elke vrijdag, drie maanden lang. Onnodig te zeggen dat we van wandelen houden. Ook het uitzoeken van een route, het plannen HOE we gaan lopen is al een fijn onderdeel van het wandelen. Ik kan me geen leven zonder meer voorstellen.
Sinds deze zomer wandel ik het liefst in de Harz in Duitsland. Dwars door prachtige bossen, heidevelden, over bergen en langs meren loopt de Hexenstieg. De uitdaging daarbij is om 222 stempels te verzamelen die je in een kastje vindt op de 222 mooiste plekjes 🙂
Wandelen is er bij ons gezin met de paplepel ingegoten.
Het liefst in de natuur maar in een dorp of stad is ook veel te ontdekken en te zien. Alleen de aanhang moet wel even aan de afstanden wennen:)
Oja..en zelf wandel ik het liefst in de natuur. Was ik in mijn enthousiasme vergeten te melden.
Zou zo’n leuk kado zijn voor mijn man, die verslaafd is aan wandelen en opgegroeid in Amsterdam Oost
Heel herkenbaar dit onderwerp…Wandelde erg veel met mijn moeder(zij is helaas 6 jr geleden overleden). Moeilijk om de draad weer op te pakken en alleen te gaan wandelen. Komen veel herinneringen naar boven…ik mis haar nog elke dag! Soms wandel ik met een vriendin..maar wandelen met mijn moeder had iets heel speciaals! Zou t boekje graag winnen.
Hallo. Wandelen rond de zijkant van de berg Saint-Pierre is echt fantastisch . Dank u.
Mijn favoriete rondje is om de mokbaai op texel en dan heerlijk op een duin zitten luisteren naar de wind en de vogels met mijn ogen dicht.even helemaal tot rust komen.
Wandelen met de hele familie op zondag van maasluis naar oma in Maasland en vv, zeker nu had dat iets..
De wandelingen met onze hond samen met onze kleinkinderen zijn goud waard.
Ben heel nieuwsgierig naar dit boek, loot graag mee
Een strandwandeling. Op je blote voeten door het (warme) zand.
Ben heel benieuwd naar dit boek. Zou het graag willen winnen.
In de plantentuin van Meise, rust, rust, rust
Mijn wandeling doe ik eigenlijk nog steeds. Morgens heel vroeg van strandopgang Gravenzande naar strandopgang Hoek van Holland lopen en via de duinen weer terug. heerlijk met de (soms)opkomende zon lekker goed uurtje in je zelf
Mijn favoriete wandelingen zijn met Ties mijn Friese Stabij. Als hij plezier heeft geniet ik daar heel erg van. Loot dus graag mee.
Mijn favoriete wandeling is wandelen met m’n kleinzoon van 4
Hij stelt vaak voor: oma, zullen we gaan wandelen? Ik antwoord bevestigend, maar dan zegt hij steevast: maar ik wil wel ergens OP 🙂
Met als gevolg dat ik naast zijn fietsje, step of skelter ren, toch gezellig gewandeld
Mijn favoriete wandeling maak ik altijd in Oostenrijk elk jaar. Altijd op de 1e zondag als we aankomen gaan mijn man en ik wandelen naar Brechhornhaus. Het is een goede 1e oefening om weer in de bergen te wandelen en te wennen op hoogte! Daarna lopen we door naar het nabij gelegen meer en genieten we van het uitzicht. Dit doen we al meer dan 26 jaar zo en het verveeld nooit!
Mijn favoriete wandeling kan ik helaas al heel lang niet meer maken.
Samen met mijn grootvader (altijd in pak met das) van Antwerpen Noord, heel de stad door tot aan de Schelde. Hij is in 1967 overleden toen ik een klein meisje van tien was.
Zou ik graag winnen.
Herkenbaar, zou graag het boek willen winnen.
Het Krijtlandpad is mijn favoriete wandeling.
Kan mij heel veel voorstellen hoe t er op die wandeling aan toe ging. Mis mijn moeder nog steeds ( of steeds meer) na 30 jaar
Mijn favoriete wandeling is Via Belgica, verschillende etappes langs de weg die al door de Romeinen is aangelegd.
Prachtidee. Ga graag naarde tafelberg. Lopen in het bos bij de schaapjes.
Komend weekend hoop ik voor het eerst met mijn niet in de buurt wonende dochter en mijn half jaar oude kleinzoon te gaan wandelen in “ons” bos, waar ik met haar ook zo graag kwam toen ze klein was. Hoogtepunt was altijd de “kiosk”, een rondlopende grote voliere met veel verschillende vogels erin. Ook de kleine man wordt nu al enthousiast van vogels, dus geweldig dat hij nu na meer dan 35 jaar op dezelfde plek mag gaan genieten van al die kleurrijke fladderaars!
(Mooi boek lijkt en ik loot graag mee)
mijn allerliefste wandeling maak ik vaak in mijn dromen, want dat is een bergtocht in Oostenrijk en daar ben ik helaas de afgelopen 10 jaar niet meer geweest. Dit boek lijkt me heerlijk!
Wat een leuk idee. Mijn moeder is 97 geworden en eind 2019 overleden. Ik mis haar nog elke dag en realiseer me dat ik een heleboel dingen uit mijn jeugd niet meer aan haar kan vragen. Wandelen hield ze niet van. Ik des te meer. Door Zin begonnen met Pieterpad en de laatste 6 etappes hoop ik dit jaar nog te lopen.
Met mijn moeder van bankje naar bankje, omdat door haar slechte vaten de eindjes lopen steeds korter werden. Maar zo dierbaar omdat ze er sinds een paar maanden niet meer is en ik onze bijpraatmomentjes en verhalen over vroeger mis.
Met moeder
In Utrecht is mijn favoriete wandeling Rondje Singel, met mn moeder vaak rondje Wilhelminapark gewandeld, als ze op bezoek was.
Ik lees zo graag over wandelen, nu wandelen niet meer goed gaat.
Lijkt mij een leuk boek wat ik heel graag wil winnen, dank je, Hilde
Wandelen….Wat heb ik dit ook altijd veel gedaan met mijn kinderen en later met mijn man en nog later weer genietend achter de kinderwagen met een kleinkindje. Ook veel alleen om even te genieten van de mooie natuur en de rust en zo mijn hoofd leeg te maken. Dit doe ik dagelijks.
Ik ben net verhuisd en ik mis mijn wandelingen door Utrecht, slenteren door alle wijkjes, genieten van mooi baksteenwerk, en daarna genietend van het groen aan de singels. Een tijd lang genoot ik vooral van donkere, regenachtige momenten waarop ik kon rondzwerven zonder veel mensen tegen te komen, alleen met mijn gedachten
Graag meeloten voor dit mooie boek !mooi thema
Mijn favoriete wandeling is de wandeling met mijn (overleden) man Hans van Zutphen naar Deventer. Tijdens die wandeling haalden we en kregen we positieve energie om vol voor z’n genezing te gaan. Hij is helaas overleden maar bleef tot aan het laatst positief. Daarna heb ik veel troost uit het lezen geput.
Wat lijkt mij dit een prachtig boek ik loot graag mee
Dit lijkt me een heel fijn boek! Mijn favoriete wandeling is een lange strandwandeling.
Ik vind dit zo’n prachtige serie! Ik heb ze bijna allemaal, maar deze nog niet. Dus ik zou heel graag met Joyce en haar moeder mee willen wandelen.
Mijn favoriete wandeling is door het bos
De stilte de geur die ontspannen je van top tot teen
Al lezend terug naar je eigen jeugd…, lijkt me fascinerend.
Ik ben erg benieuwd naar dit boek, dat zeker herinneringen zal oproepen!
Ik ben in dezelfde periode geboren en heb ook veel gelopen door Amsterdam maar dan met mijn vader. Voor mijn ouders was het hard werken om voor het gezin te zorgen, met de tram was simpelweg te duur. Naast het bakkerswerk van mijn vader had hij ook nog een kranten en radiogidsen wijk. ‘S-middags snel een dutje en weer in de benen. Ik ‘mocht’ vaak mee om te helpen. Ben er nieuwsgierig naar dit boek.
Mijn favoriete wandeling is in het bos, liefst op de Hoge Veluwe en dan geen mens tegen komen dan ben ik helemaal gelukkig. Alleen maar de geluiden van de dieren, wind in je haren en maar lopen met daarbij prachtige vergezichten van bomen en zandverstuivingen. Binnenkort daar weer de paarse bloeiende hei erbij. Zie je het voor je? Geel zand, paarse heide, strakblauwe lucht?! Mijn dag kan niet meer stuk.
Dat zou dubbel genieten kunnen worden…, van het boek en de wandelingen! Ik loot graag mee.
Door de Munnikenpolder, heerlijk rustig vogels kijken en gedachten verzetten.
Mooi, herinneringen ophalen
Die met mijn vader. Over de begraafplaats! Klinkt wellicht apart, maar gaan we elke maand samen heen. Langs m’n zusje. Prachtige plaats , groot met veel natuur. Echt altijd enorm mooi samen te doen!
Dit lijkt me een heel bijzonder boek! Ik wandel graag in het op de Veluwe in het Speulderbos van Drie naar het Soldse Gat. Dit is een plek met een bijzondere energie. Het is eigenlijk een grote diepe kuil, ontstaan in de Ijstijd. Er is ook een legende van een verdwenen klooster; rond middernacht herrijst het klooster. Het is een plek voor bezinning. Elk jaar jaargetijde mooi! Wordt tijd dat ik er weer eens naartoe ga!
mijn favoriete wandeling is door een dierentuin
Ja leuk ik doe heel graag mee
Mijn favoriete wandeling is samen met mijn zus. Maakt niet uit waar, maar samen wandelen betekent bijpraten, bijkomen en bijtanken.
Dit lijkt mij een leuk boek, ik wandel graag in de buurt van onze woning om even alleen te zijn en het hoofd leeg te maken. Verder wandel ik ook graag in de mooie natuur hier in Nederland of in andere vakantielanden
Ik was eigenlijk altijd boos op mijn moeder en ik zie dat nu terug bij mijn kleindochter. Het onbegrip tussen twee karakters en het enorme schuldgevoel wat blijft hangen.Het boek lijkt mij mooi en bijzonder.
Lekker lezen in de vakantie!!
Lijkt me geweldig om te lezen, nu ik sinds ruim 1 jaar moeder ben!
Ik doe ook mee.
Mijn favoriete wandeling: “Rondom Lilou”: een wandeling van ongeveer 8 kilometer bij de dorpjes Kamaria en Finiki in Griekenland (Peleponessos). Mooie vergezichten, prachtige oude olijfbomen en authentieke dorpjes. In elk jaargetijde is er iets anders te zien.