Een nieuwe column van Hanneke Groenteman!
Jonger willen zijn
Het is inmiddels alweer twee maanden geleden dat meester-aandachttrekker en narcist Emile Ratelband bekendmaakte dat hij twintig jaar jonger wilde worden in juridische zin. Voor de wet dus. Toevallig had ik vlak daarvoor een gesprek met een jonge schrijver waarin we over een dergelijke wens fantaseerden. De schrijver was het fascinerende jongensmeisje Marieke Lucas Rijneveld. Ik had net haar boek De avond is ongemak gelezen en had toen ik haar tegenkwam sterk de behoefte haar te vertellen hoe gegrepen ik was door haar gevoelige, intrigerende, hartverscheurende roman.
Zomaar
En hoewel ik haar niet kende en weet hoe ongemakkelijk het is om onbeholpen complimenten van wildvreemden in ontvangst te nemen zei ik, heel cliché: “Sorry dat ik je zomaar aanspreek.” (Alsof de ander dan kan zeggen: “Ja, heel vervelend, maak dat je wegkomt.”). Ik hakkelde dat ik onder de indruk was van haar boek. Ze leek het leuk te vinden – of speelde dat heel vaardig – en kaatste een compliment terug.
Over mijn leeftijd. Dat ze niet kon geloven dat ik bijna 80 was en nog zo vief en actief en blablabla. Ik weet nooit hoe ik moet reageren op zo’n opmerking. Ik heb namelijk een haat-liefdeverhouding met mijn leeftijd. Ik ben er best trots op maar vind het ook erg onsexy om zo oud te zijn. Heel verwarrend. Ik hoor mezelf te pas en te onpas over mijn ouderdom tetteren maar als iemand voor me opstaat in de tram, ben ik beledigd. Geen chocola van te maken.
Vice versa
Enfin, Marieke Lucas, die nog heel jong is (27) en er nog veel jonger uitziet, zei dat ze best wat ouder zou willen zijn. Ik zei dat ik het jammer vind dat op mijn leeftijd zoveel dingen niet meer tot de mogelijkheden behoren en best wat jaren terug wil in de tijd. Toen kwamen we erop uit dat we voortaan onze leeftijd zelf mochten bepalen. Nee Emile, niet voor de wet, maar voor onze eígen persoonlijke jaartelling.
Voor de leuk. Marieke Lucas zag wel iets in 55 geloof ik; ik droomde mezelf 41. Reuzelol allebei, wat een idee! Daar moesten we iets mee! Maar na de eerste opwinding rezen bij mij toch ineens bezwaren. Dat drukke leven van een 40+’er – nog ongesteld en bijna in de overgang, niet echt geslaagd als opvoeder, het komen en gaan in de liefde, werkstress, niet meer piepjong maar óók nog niet echt oud: midlife, is this all there is? Toen ik er goed over nadacht, zonk de zin jonger te zijn me keihard in de schoenen.
Genieten
Ik begon te genieten van mijn staat van zijn als bijna-80’er. Veel kan niet meer en zal niet meer gebeuren maar veel ís ook al gebeurd en hoeft gelukkig niet meer. Eigenlijk mag ik helemaal niet klagen zoals het nu is. Tenminste, als je maar gezond bent. Zoals mijn moeder altijd zei.
Hanneke Groenteman (1939) is programmaker, journalist en schrijver. In Zin schrijft ze over waar een vrouw in deze levensfase tegenaan loopt. En wat ze daarvan vindt. Nu in de winkel of bestel de nieuwe Zin hier.