Het boek gaat over Simone. De derde generatie in een familie waar het genetisch bepaald lijkt te zijn dat je verkeerde keuzes in het leven maakt waardoor het maar niet lukt het leven in alle tevredenheid voluit te leven. En met een onvermogen om gelukkig te zijn. Waar men dan uiteindelijk vertrekt, de schepen achter zich verbrand en degenen om hen heen in verdriet en wanhoop achterlatend.
Het verhaal verspringt van het nu, waarin Simone gebukt gaat onder een schuldgevoel, naar haar jeugd met een moeder die denkt beter af te zijn zonder man en kinderen maar mét jeugdvriend. Terloops wordt ook melding gemaakt van opa, die op latere leeftijd zichzelf alsnog wil uitvinden .
Genoeg ingrediënten dus voor een prettig drama. Maar dat komt eigenlijk nergens goed uit de verf. Het verspringen in de tijd kan een leuk thema zijn als je het kunstje goed beheerst, in dit boek wordt het vooral heel warrig. En doordat er veel gebruik wordt gemaakt van korte zinnen ontstaat er een zakelijk metrum waardoor het verhaal me gewoon niet pakte.
De tekst op de achterflap nodigt uit : om goed te maken wat fout is gegaan….twee dagen en drie nachten om vrede te sluiten met zichzelf…. Maar ook deze belofte wordt niet waargemaakt. Het verhaal gaat nergens de diepte in. En het einde lijkt een beetje afgeraffeld. Eén ster dus, en die is nog gegund.
Anjo Schaerlaecken