De in Amerika geboren journaliste Liddie Austin (1959) adviseert, gefundeerd en uitgesproken, over het uiterlijk van de Nederlander – vrouw of man.
Je kunt je niet te jong kleden, wel te oud las ik laatst ergens. Ik kauw er nog steeds op. Ik denk dat de schrijfster van deze woorden bedoelde dat je je niet te jéugdig kunt kleden maar wel te óuwelijk. Nuanceverschil. Bij te jeugdig kan iedereen zich wel iets voorstellen, vermoed ik. Zonder de modepolitie te willen uithangen en zoals eerder betoogd: laat iedereen na een kritische blik in de spiegel vooral doen waar-ie zin in heeft. Maar even generaliserend gesproken: een verwassen Hello Kitty-T- shirt op onze leeftijd is echt te jeugdig. Helder. Dat wil je niet.
Ceintuurtje
Nieuw voor mij is dat je te ouwelijk kleden blijkbaar een even grote valkuil is. Wat moet ik me daarbij voorstellen? Ik denk meteen aan de vormeloze bloemetjesjurken die ik oudere vrouwen (wat zullen ze zijn geweest, een jaar of 40?) vroeger zag dragen. Met een smal ceintuurtje als een soort hoepel losjes om hun middel. Wat was de functie van die dingen? Dat vroeg ik me als kind altijd gefascineerd af. Inmiddels begrijp ik dat dat ceintuurtje waarschijnlijk werd gedragen om een niet meer bestaande taille te accentueren. Behoorlijk ouwelijk.
Wespentaille
Ach, de taille. Na de overgang hebben we daar minder van. Heel in het algemeen schijnt het klassieke zandloperfiguur (à la Brigitte Bardot met de zogenaamde ideale maten: 90-60-90 centimeter voor respectievelijk borst-, taille- en heupomvang) sowieso nog maar zelden te worden gesignaleerd. Maar bij vrouwen van boven de 50 is het helemáál een zeldzaamheid. Gelukkig – en niet alleen voor ons – is de taille in het huidige modebeeld minder belangrijk dan in de jaren 40 en 50. Voor de befaamde New Look van Dior moest je een wespentaille hebben en als je die niet had, dan creëerde je er maar een. Ik heb weleens op een tentoonstelling gezien hoe ze dat deden: door middel van gruwelkorsetten inderdaad – maar er kwamen ook kussentjes aan te pas. Ik krijg al hoofdpijn als ik er aan denk.
Jonger
“De fase van de vormeloze bloemetjesjurk zijn we allang voorbij,” lacht Barbara Swaak, manager van de designafdeling van het ook internationaal verkopende label Sandwich. “Wij ontwerpen voor de 40+-vrouw. Een heel interessante doelgroep, vind ik. Want vrouwen van deze leeftijd hebben behoefte aan een modern beeld en dat is nog niet helemaal ingevuld. Er valt wat te ontdekken!” Swaak ontdekte bijvoorbeeld dat de meeste vrouwen nog steeds graag een taille hebben, ook al is deze minder belangrijk geworden in het modebeeld en ook al hebben ze er zelf geen meer. Met een taille zie je er nu eenmaal vaak wat slanker en (dus) jonger uit.
Ook de belijning is belangrijk als je een getailleerd stuk wilt maken dat de ‘volwassen vrouw’ zal aanspreken. “Door verschillende materialen met elkaar te combineren, krijg je meer comfort, en maakt het uiteindelijk niet zo veel uit hoe het figuur is van de vrouw die de jurk draagt. Zelfs bij leren jurkjes maken we tegenwoordig het zijpaneel vaak van stevige jersey, waardoor ook die goed aansluiten en flatteren.” Dankzij dit soort moderne ingrepen is het dus helemaal niet nodig om na je 50ste tailleloos door het leven te gaan. Of met een hoepel om je buik. Hoeven we er op dat gebied in elk geval niet ouwelijk uit te zien. Weer een zorg minder.
3x optisch bedrog
Wespentaille: Heimwee naar de taille? Trek de trukendoos open. Als je bijvoorbeeld een licht truitje op een donkerdere rok draagt, ‘breek’ je jouw silhouet ook. Een niet te lang, getailleerd jasje heeft hetzelfde effect.
Hulptroepen: Goed passend ondergoed doet (ook hier) wonderen: een stevige bh houdt jouw borsten weg van uw middel waardoor er vanzelf (iets van) een taille ontstaat.
Eindeloze benen: Laat de taille in je kleding iets hoger vallen dan waar hij zich op jouw lijf bevond/bevindt: zo lijken je benen langer!
Iets ruimer: Koop een getailleerd jasje of een getailleerde jurk of blouse in een maat groter. Op die manier creëer je op een comfortabele manier een taille