Bijzondere vriendinnen

Ondanks hun verschillen kunnen ze alles bij elkaar kwijt.

Zin 12 oktober 2016

Je zou ze nooit bij elkaar bedenken, maar toch zijn ze beste vrienden. Juist omdat ze elk op een heel ander spoor zitten. In Zin 11 spreken we acht bijzondere vriendinnen. Hier delen we alvast één verhaal.
Saffiun Shaik Roestali (1964) is administratief medewerker en is belijdend moslim. Yolande van der Deijl (1964) is documentairemaker en heeft helemaal niets met het geloof.

Saffiun

“Er gebeurde iets tussen Yolande en mij op die buikdansles. We maakten oogcontact en we schoten allebei in de lach. Zo begon het. Yolande is een belezen vrouw met uitgesproken meningen. Ik ben het lang niet altijd met haar eens, maar ik vind het boeiend om naar haar te luisteren. Mijn geloof leert mij dat ik iedereen in zijn waarde moet laten, dus ik accepteer dat Yolande een leven leidt zonder godsdienst. En als ik vanwege mijn geloof iets niet kan doen, dan is zij de eerste om dat te respecteren. Yolande houdt van een glas wijn en in het begin zei ze: probeer het eens. Maar dat is ons moslims niet toegestaan. Ik heb één keer een klein slokje genomen om te weten wat zij er nou zo lekker aan vond. Dat heb ik meteen uitgespuugd, zo vies vond ik het. Yolande moest daar erg om lachen.

We praten soms over het geloof en ook over de dood. Voor mij is het een troost te weten dat ik dierbare overledenen zal terugzien in het hiernamaals. Zij gelooft daar niet in. Euthanasie mag niet bij ons, maar zij vindt dat dat wel kan. Daar kunnen we het over hebben zonder dat er ruzie van komt. Ik kan alles bij haar kwijt, ondanks onze verschillen. Ik weet dat wat ik vertel bij haar veilig is. We delen onze vreugde en ons verdriet en vertellen elkaar onze geheimen. Er zijn mensen uit mijn gemeenschap die dat vreemd vinden. Ze vragen: kom je dan niet in botsing? Maar dat zij anders over dingen denkt, hoeft geen drempel te zijn. We zijn allebei toch mens en vrouw? Ik put veel kracht uit het geloof en dat zou ik haar ook graag gunnen. Ik heb haar een Nederlandse koran gegeven en dat vond ze heel interessant. En ik gedenk haar altijd in mijn gebeden. Dan vraag ik Allah om ook haar te beschermen.”

Yolande

“We zaten bij elkaar op buikdansles. Zij was er geweldig goed in en ik bracht er niets van terecht. Zij deed het gewoon en ik voelde me zo’n stuntel! We hadden meteen een klik en onze vriendschap heeft zich daarna steeds meer verdiept. Ik ben Nederlands en Saffiun is van Hindoestaanse afkomst. Voor Saffiun is haar geloof, de islam, heel belangrijk – terwijl ik helemaal niets met godsdienst heb. Als zij zegt: ‘Ik dank Allah voor dit of dat’, dan denk ik: wat heeft Allah daar nou mee te maken? Ik geloof niet dat er een God is die dingen voor je beslist. Maar zij weet juist zeker dat de gebeurtenissen in haar leven door God zijn gepland.

Het mooie aan Saffiun is dat ze me wel van alles wil vertellen over haar geloof, maar mij niet probeert te overtuigen. Haar houding is open. Ik mag zijn wie ik ben. Zij is iemand die altijd uitgaat van het beste in de mens. Ik ben veel pinniger: als ik iets zie wat me niet bevalt, zeg ik daar meteen wat van. Maar zij zegt: ach laat maar, die persoon weet niet wat hij doet. Ik heb geen kinderen, mijn leven is toevallig anders gelopen. Saffiun heeft er vier. Ze heeft daarnaast een voltijdbaan en ondanks dat drukke leven staat ze altijd voor iedereen klaar. Ze kan zichzelf helemaal wegcijferen. Ik heb dat verzorgende veel minder, ik zie ook dat mensen er misbruik van kunnen maken. Maar de vraag of mensen misbruik van haar zouden kunnen maken, interesseert Saffiun niet. Zij is zo warm en zo behulpzaam dat ik er soms verlegen van word. Hoewel zij een andere culturele achtergrond heeft, kunnen we geweldig goed met elkaar praten. Ik heb soms niet eens woorden nodig om haar te laten weten wat ik voel. Bij Saffiun is het altijd makkelijk.”