Saskia Oudshoorn

‘Niet-schrijven is geen optie’

Daniëlle Bronsgeest 20 november 2025

Een leven kan er door een onverwachte, vreselijke gebeurtenis ineens heel anders uitzien. Dat weet Saskia Oudshoorn als thrillerschrijver als geen ander. IJzersterk is ze in het opbouwen van spanning, ook in haar nieuwste thriller Zondaar. Naast een baan en politieke ambities is ze als schrijver productiever dan ooit: en doorrr!

Je werkt vier dagen in de week, bent actief in de lokale politiek én je schrijft boeken. Hoe doe je dat? En wat doe je het liefst?
“Tja, dat vraag ik mezelf ook weleens af. Ik ben gewoon niet zo heel erg goed in niks doen. (lacht) Ik heb een strakke weekindeling: vier doordeweekse dagen zijn voor het ‘gewone’ werk, de avonden vaak voor de politiek en een deel van de vrijdag en het weekend voor schrijven. Schrijven geeft me veel voldoening en ik vind het ontzettend leuk om te doen, dus als ik moest kiezen: schrijven. De vraag is dan wel: als het iets wordt wat je moet doen, in plaats van wat je graag wilt doen: is het dan nog even leuk?”

‘Een boek schrijven’ stond echt op jouw bucketlist. Waarom? En wat staat er nog meer op die lijst?
“Taal heb ik altijd leuk gevonden, was mijn favoriete vak op de middelbare school. Ik schreef wel eens korte verhalen – won er met een in een grijs verleden zelfs een prijs mee bij een schrijfwedstrijd van Margriet, columns voor clubbladen et cetera. Een boek schrijven was er nog nooit van gekomen. Ik had weinig tijd met een gezin, baan en huishouden. De kinderen werden wat ouder, hadden mij niet meer elk uur nodig en toen ging het kriebelen. Ik ben gewoon gaan zitten en gaan schrijven. Na boek één had ik echt de smaak te pakken, zeker toen Simone van der Vlugt mij complimenteerde met mijn thriller. Ik wist het zeker: ik moest verder met schrijven! nu heb ik inmiddels bijna twintig boeken geschreven, een feelgoodserie en verschillende novelles.

Ik heb zelf niet echt een bucketlist met dingen die ik moet doen, er zijn nog wel dingen die ik graag wíl doen, zoals een reis naar New England en Canada maken. Als het leven zo doorgaat als dat het nu gaat, ben ik een tevreden en gezegend mens. Ik probeer te genieten van alle kleine, dagelijkse dingen met mijn liefste, mijn kinderen en kleinkinderen, en met vrienden. Een bucketlist impliceert dat je dingen zelf waar kunt maken. Als je het meer over een ‘dromenlijst’ hebt, dan zou het op het schrijfvlak een verfilming van een van mijn boeken zijn, dat lijkt me echt zo tof!”

Je werd opgemerkt en later gecoacht door niemand minder dan Simone van der Vlugt. Wat is het belangrijkste dat zij jou leerde?
Eén ding dat ik me heel goed herinner, is dat je ‘vertrutting’, zo noem ik het maar even, zoveel mogelijk moet vermijden. Dus niet constant ‘jurkje’ en dat soort verkleinwoorden schrijven. Elke keer als ik mezelf erop betrap dat te doen, moet ik weer aan Simone denken. Ze heeft gewoon hartstikke gelijk.”

Je schrijft zowel thrillers als feelgood. Van waar die mix? Hoe besluit je wat je volgende boek wordt?
“Ik ben begonnen met het schrijven van een thriller, in die tijd las ik zelf ook voornamelijk thrillers – ik ben groot fan van Karin Slaughter en Stephen King. Toen ik met de derde thriller bezig was, viel mijn oog op een wedstrijd voor een feelgoodverhaal. Ik schreef Recept voor geluk en won daarmee de Kobo Talentwedstrijd. Dat werd uiteindelijk een serie van vijf boeken en ik viel op bij een uitgeverij van feelgoodboeken die auteurs zocht om aan een serie mee te schrijven. Ik schreef mee aan de 5-delige Huisgenoten-serie en dat was ook heerlijk om te doen! Wat ik schrijf, heeft een beetje met mijn stemming te maken: ik heb nu weer een heel tof idee voor een nieuwe thrillerserie en dan wil ik het liefst meteen beginnen. Volgend jaar volgt het eerste deel van een nieuwe feelgoodserie en ik heb mijn uitgever nog twee boeken beloofd, dus mijn balboekje is lekker gevuld!”

Je nieuwste thriller is Zondaar. Wervelend geschreven en razend spannend. Hoe weet jij de spanning op te bouwen?
“Er zijn natuurlijk schrijftechnieken die je bij een bepaald type genre in moet zetten. Ik probeer een lezer meteen het verhaal in te trekken, te zorgen dat lezers het boek zo snel mogelijk uit willen lezen. Elke keer moet er iets worden gecreëerd waardoor de lezer het boek eigenlijk niet weg wil leggen, bijvoorbeeld met cliffhangers aan het einde van een hoofdstuk. Je strooit een spoor van ‘broodkruimels’ voor de lezer uit en die moet op zoek naar de schat: de ontknoping. Tussendoor moet die spanningsboog gespannen blijven. Fijn om te horen dat ik daarin geslaagd ben!”

Zondaar gaat over Karen, die het oude familiehuis in Zillertal, Oostenrijk erft. Heb je wat van jezelf in dit personage kunnen leggen? Zo ja, wat? Hoe creëer jij personages?
“Ik probeer altijd in de huid van een personage te kruipen, zonder dat het meteen autobiografisch wordt. Wat denkt, voelt en doet iemand, en waarom? De acties van een persoon moeten een reden hebben; het moet begrijpelijk zijn waarom ze iets doen. Psychologie heeft altijd mijn interesse gehad en ik vind het ook echt leuk en interessant om me daarin te verdiepen. Karen heeft een groot verlies geleden en een niet al te makkelijke jeugd gehad. Zoiets laat wonden achter en zoals ik in het intro schrijf: trauma’s kunnen zich in het DNA verankeren. Dat heb ik jammer genoeg in mijn omgeving kunnen ervaren. Gelukkig heb ik de dingen die Karen meemaakt niet zelf meegemaakt. Misschien schrijf ik er wel over om mijn eigen angsten onder ogen te komen en daarmee te bezweren.”

Karen wil het huis opknappen en zo ‘opnieuw’ beginnen. Ze gaat er alleen naartoe. Hoe verstandig is dat, een vrouw in haar up?
“Dingen alleen doen, is natuurlijk altijd spannend. Zeker als je een vrouw bent. Qua veiligheid denk ik dat je je in een klein dorp in het Zillertall niet al te veel zorgen hoeft te maken, ook niet als vrouw – al zullen er weinig plekken in de wereld zijn waar je een garantie krijgt dat er niets gebeurt…”

Waarom wil Karen een nieuwe start maken? Wat schort er aan haar huwelijk met Marten? En wat vindt hij eigenlijk van haar plan?
“Het rommelt in het huwelijk, ze zijn elkaar een beetje kwijtgeraakt, zoals het wel vaker gaat als het nest eenmaal leeg is. Door Martens constante fysieke en geestelijke afwezigheid gaat ze vermoeden dat er een ander in het spel is. Marten wil niet dat ze gaat en dat heeft meer dan een reden. Die ga ik niet verklappen!”

Eenmaal in Oostenrijk raakt Karen bevriend met de Nederlandse Anouk. Hoe zou je hun vriendschap omschrijven? Wat trekt Karen zo aan in Anouk?
“Ik denk dat je sneller contact hebt als je dezelfde taal spreekt en je je kunt verplaatsen in de situatie van een ander. Anouk is daar ook zonder partner. Wat Karen vooral aantrekt in Anouk, is dat ze een dochtertje heeft…”

Anouk heeft een baby, Mila. Waarom vindt Karen dat behoorlijk ingewikkeld?
“Ik kan niet te veel verklappen als mensen het boek nog willen gaan lezen. Dus gewoon Zondaar gaan lezen en dan vallen hopelijk alle puzzelstukjes op hun plaats.” (lacht)

Op zeker moment wordt Anouk levenloos aangetroffen. Karen is meteen verdachte nummer een. Hoe komt dat? En hoe weet ze zich ondertussen staande te houden?
“Er zijn fysieke sporen die naar Karen leiden, maar als de recherche ook het verhaal van Karens leven hoort, geeft dat een duidelijk motief aan haar.”

Wat hoop je dat de lezer bijblijft van Zondaar?
“In de eerste plaats hoop ik dat lezers zich een paar uur flink hebben kunnen vermaken. Zoals ook in de podcast wordt gezegd: een leven kan er door een onverwachte, vreselijke gebeurtenis ineens heel anders uitzien. En wanneer er dingen in je leven niet gaan zoals je graag zou willen, heb je vaak zelf een keuze om dat te veranderen – al is dat voor de ene persoon natuurlijk makkelijker dan voor een ander. Praat er vooral over. Zwijgen lost niets op. Als ik de lezer nog iets mee mag geven, is het dat we moeten genieten van elke dag, van kleine dingen, van de liefde van en voor de mensen om ons heen.”

Toevallig alweer een plan voor een volgend boek?
“Altijd! Er komt een nieuwe feelgood uit in mei 2026: Gestrand met jou. Maar ik ben ook alweer voorzichtig in een nieuwe thriller begonnen. Niet-schrijven is geen optie.” (lacht)

Over het boek

Een nieuw begin verandert in een nachtmerrie…

Wanneer Karen het oude familiehuis in het schilderachtige Zillertal erft, ziet ze een kans om opnieuw te beginnen. Haar huwelijk met Marten verkeert in zwaar weer en haar enige zoon Noah is net op kamers gegaan. Vastberaden om het huis op te knappen en haar gedachten te ordenen, reist Karen alleen af naar het pittoreske dorp.

Daar sluit ze al snel vriendschap met de Nederlandse Anouk en haar schattige baby Mila. Maar de aanwezigheid van de kleine Mila opent oude wonden en brengt onverwerkt verdriet naar boven. Dan wordt Anouk dood aangetroffen, en alle sporen leiden naar Karen…

(Zondaar, De Crime Compagnie, € 21,99)

Over de schrijver

Saskia Oudshoorn (19xx) – de initialen gebruikt ze om niet met een andere schrijfster verward te worden – woont in de omgeving van Rotterdam en werkt vier dagen per week als inkoper bij Unilever. Naast het schrijven en haar dagelijkse werk, is ze ook actief in de lokale politiek.

Met de vrouwenthriller Buiten spel, later herschreven als Zie jij mij?, belandde ze in de finale van een schrijfwedstrijd van uitgeverij de Crime Compagnie/Sweek. Ze trok met dit eerste boek de aandacht van Simone van der Vlugt en volgde bij haar schrijfcoaching.

Het vervolg Op eenzame hoogte werd Vrouwenthriller van het jaar in 2017. Daarna volgde Dubbele agenda (2020). In het feelgoodgenre schreef ze de driedelige Liefde in Milaan-serie (2021), Recept voor geluk (Kobo Talent 2019), Breekbaar geluk, Grenzeloos geluk (2021) en Eindeloos geluk. In 2022 verschenen er zelfs twee thrillers: Dieptepunt en Los geslagen. Wraaklust verscheen in 2024.