Moederdag gedichten 2025
Gedichten over haar
Omdat ze er is, of altijd was. Omdat ze hoe dan ook van invloed op je is geweest. Sterker: zonder haar had je niet bestaan. Zin Magazine presenteert vijf prachtige gedichten over moeder(s) van dichters van wie wij houden.
Tsead Bruinja (1974) droeg de eretitel Dichter des Vaderlands in 2019-2020 en schreef in 2023 het Boekenweekgedicht. Zijn moeder is overleden en dit gedicht, uit zijn laatste bundel Wat deed ik daar, gaat daarover.
ik zeg tegen je dat het je moeder niet hetzelfde zal vergaan als de mijne
je vraagt hoe oud ik was
toen ze overleed
ik zeg dertien
en ik was elf
even oud als jij
toen ze ziek werd
ik zeg je kunt altijd met me praten
jij knikt dat je dat weet
daarna doen we een wedstrijdje
wie het hardst kan fietsen
we staan voor de deur van een vriendje
dat net zijn lange haar heeft laten afknippen voor een goed doel
je gaat naar binnen
staat in de deuropening met je lange haar
en een open gezicht
we zien elkaar
je loopt niet meteen door de trap op
naar het vriendje bij wie je mag spelen
het mag je moeder niet zo vergaan als de mijne
want zij is mijn beste vriendin
zij is jouw moeder
Tsead Bruinja
Uit: Wat deed ik daar (Querido, 2024)
Maria Barnas (1973) is dichter, schrijver en beeldend kunstenaar. Haar eerste bundel, Twee zonnen (2003) werd meteen bekroond met de C. Buddingh’-prijs. Haar bundel Nachtboot (2018) werd genomineerd voor de Grote Poëzieprijs 2019. In 2022 verscheen haar bundel Diamant zonder r.
De kinderen
Nog dertien minuten
nee twaalf.
Ik had de hele dag om te werken
maar ik ging lezen en sorteren en kijken
hoe ik de dag het best kon indelen en nu
heb ik er nog maar elf.
Dan moet ik de kinderen halen. Luiers omdoen
neuzen afvegen en roepen dat ze niet op hoofden
mogen slaan met pannen en dieren
schoppen en deuren en niet op het kleed poepen
en er met een trein doorheen rijden
en niet je neus aan je broer afvegen
en nu moet je echt slapen slapen slaap nu toch eens
in je eigen bed en niet schreeuwen niet schreeuwen schreeuw niet zo!
Het hikken in mij
als de ochtend die ik
in schok schokken voorbij zie gaan.
Nog acht minuten voor een meesterwerk
of laat het een begin zijn.
Iets wat zo kan klinken.
Maria Barnas
Uit: Jaja, de oerknal (De Arbeiderspers, 2013)
Joost Baars (1975) publiceerde in 2017 de bundel Binnenplaats waarvoor hij in 2018 de laatste VSB Poëzieprijs ontving. Zijn werk werd vertaald in het Grieks, Spaans, Engels en Arabisch. Hij schrijft over poëzie voor het tijdschrift Awater en publiceerde poëzievertalingen in verschillende tijdschriften. Hij is boekverkoper, docent bij de Schrijversvakschool en poëzieredacteur.
het is tijd nu om kleiner te worden,
niet meer dan een korreltje zand
op het pad in het bos waar je loopt
om jezelf tot bedaren te brengen.
niet weer dat grote gebaren aan god,
de kosmos, die zinzucht, niet meer
steeds je verzetten tegen de dood,
want de dood is het veld waar
je hoe dan ook uitkomt, elk pad
door dit bos leidt ernaartoe. er ligt
in dat veld een klein meertje,
en toen je moeder haar laatste adem
uitblies, was het alsof je haar daar
aan de rand ervan zag, als een bootje
dat afgeduwd werd, door niemand,
zoals in die film. daar ging ze, over
het water, verdween in de mist
die daar hangt. het doet er niet toe
wat je daarbij gelooft, want er is
bij dit gaan geen naartoe,
alleen maar een achterblijven,
naakt en ontdaan,
en dat is wat je nu staat te doen.
Joost Baars
Uit: Toen ik je kwijtraakte (Van Oorschot, verschijnt najaar 2025)
Meer gedichten over moeder?
In Zin 6 lees je nog twee gedichten over moeder. Nu in de winkel. Of bestel ‘em hier online.
De beste artikelen in je mailbox? Meld je aan voor de nieuwsbrief
