Schrijver Olga Hoekstra

Schrijver Olga Hoekstra (1980) raakte gefascineerd door het gegeven dat archeologen verhalen maken bij een vondst. En door een documentaire over een bruidsjurk die in een scheepswrak werd gevonden. Ze bedacht voor haar roman De jurk van Texel een dubbele tijdlijn (1652 en het heden) en – dat is het fijne aan schrijven: toen kwam het moment dat alles in het verhaal al schrijvend ‘landde’.

Je schrijft, bent docent creatief en journalistiek schrijven en moeder. Hoe weet je alles te combineren?
“Die vraag wordt me wel vaker gesteld. Ik werk niet fulltime op de Hogeschool, dus dat maakt het natuurlijk iets gemakkelijker. En ik vind gewoon heel veel dingen leuk om te doen, dus dan steek je ook sneller tijd in dingen, denk ik. Het belangrijkste blijft natuurlijk de steun die ik krijg van het thuisfront om alles te kunnen combineren. Mijn man is daarin echt onmisbaar en natuurlijk mijn drie meiden, die soms weten dat mama even heel druk is maar ook dat ik elke zaterdag aan het hockeyveld sta om ze aan te moedigen met hun team, hoe ernstig een deadline ook is.”

Je schrijft thrillers en feelgood als Lis Lucassen en komt nu met een historische roman: De jurk van Texel, en onder je eigen naam. Vanwaar die switch?
“Ook dat komt weer doordat ik zo véél dingen heel leuk vind. Ik ben natuurlijk begonnen met thrillers, maar daarin zat ook altijd een stevige liefdeslijn. En in mijn feelgoods zit vaak een spannend randje. De historische roman was niet dé opzet, ik wilde gewoon het verhaal schrijven over die jurk, over een vrouw in de 17de eeuw en over archeologie. Eigenlijk is het misschien eerder een historische feelgood geworden dan echt een historische roman.”

De jurk van Texel is een liefdesverhaal achter een unieke archeologische vondst: een bruidsjurk in een scheepswrak. De jurk is echt gevonden. Hoe kwam je op het idee hieraan een boek te wijden? En hoe kwam je op het idee van een dubbele liefdesgeschiedenis?`

“Ik had de documentaire over de jurk en het scheepswrak gezien op de NPO en was direct verkocht. De Texelse duikers die de jurk hadden opgedoken, kregen al heel snel problemen met de Rijksdienst voor Cultureel Erfgoed en in de docu was dat conflict prachtig zichtbaar gemaakt. Geen verhaal zonder conflict, dus dat werd me eigenlijk al zo in handen gegeven. Daarbij kwam dat ik in diezelfde tijd een project op de Hogeschool mocht begeleiden, met onder meer studenten Archeologie die onderzoek deden voor Huis van Hilde, het museum en historisch depot in Castricum. Ik was gefascineerd door de uitspraak dat ook archeologen eigenlijk vooral bezig zijn met verhalen maken op basis van wat ze vinden en dat die verhalen bijgesteld moeten worden als er toch een andere vondst opduikt of ze weer iets nieuws ontdekken. Tel daarbij het gegeven ‘we hebben hier een prachtige jurk, op een schip, maar weten niet van wie die is geweest’ op, en dan heb je mijn inspiratie. Dat het een dubbele tijdlijn moest hebben, wist ik ook al heel snel. Hoe de verhalen van Emilie en Elisabeth dan bij elkaar moesten komen, was even een puzzel, maar later viel het kwartje. Dat is het fijne aan schrijven, het moment waarop alles in een verhaal ‘landt’.”

Het boek speelt zich af in het heden, maar voor een groot deel ook in 1652. Heb je research gedaan naar die tijd? Hoe?
“Ik ben natuurlijk naar museum Kaap Skil op Texel geweest, waar ze heel veel spullen uit verschillende scheepswrakken hebben tentoongesteld en een prachtige maquette van De Rede van Texel hebben gebouwd. En ik ben naar Huis van Hilde geweest, waar ook ontzettend veel informatie is over die periode en die specifieke omgeving. Daarnaast heb ik heel veel zware – letterlijk en figuurlijk – boeken gelezen over maritieme archeologie, het Palmhoutwrak en scheepvaart in Nederland in de 16de en 17de eeuw… En natuurlijk het betere Googlewerk: online zijn hele toffe sites te vinden die bol staan van de informatie over onze geschiedenis.”

Elisabeth moet, in 1652, trouwen met een man die ze helemaal niet kent. En wordt met bruidsjurk en al ingescheept. Waarom laat ze dat gebeuren? En hoe verzet ze zich uiteindelijk?`
“Eerst is ze eigenlijk een beetje uit het lood geslagen als haar vader met de aankondiging komt dat ze gaat trouwen. In de tijd en het gezin van Elisabeth, in die hele sociale omgeving, hadden vrouwen natuurlijk niet echt veel te zeggen. Het was veel vaker een soort stil verzet, een soort sabotage. Elisabeth is een jonge vrouw en misschien ook wel wat naïef. Ze is van stand en leeft haar leventje omdat het nu eenmaal zo gaat. Als ze verliefd wordt op een man die ‘te min’ voor haar is, verliest ze die naïviteit en komt ze in verzet. Eerst probeert ze met haar vader te praten, maar al snel blijkt dat dat totaal geen optie is. Dan verzint ze een list. Die plottwist ga ik natuurlijk niet weggeven.”

Hoe komt archeoloog Emilie, in het heden, in aanraking met de nog bijna gave bruidsjurk? Wat fascineert haar er zo aan?
“Emilie is textielexpert en wordt op uitnodiging van de Rijksdienst gevraagd om onderzoek te doen naar de bruidsjurk. Het is voor haar natuurlijk dé kans om én haar specialisatie in te zetten in een belangrijk onderzoek én om iets te bewijzen. Ze wil in de voetsporen treden van haar vader, een vooraanstaand archeoloog. Ze wil bewijzen dat ze ‘net zo goed’ is als haar vader. Als ze de jurk voor het eerst ziet, wil ze eigenlijk maar één ding: het vergeten verhaal vertellen van de vrouw van wie de jurk is geweest, en die moet zijn omgekomen bij het zinken van het schip.”

Duiker Joost de Ridder zou haar moeten helpen maar dat loopt niet helemaal zoals het moet. Wat is het probleem?
“Net zoals de duikers in de docu heeft Joost het niet zo op de Rijksdienst. Hij is het niet eens met de visie dat alles maar in de zee bewaard moet blijven. Bovendien wordt er nogal minderwaardig over hem gedaan als ‘amateurduiker’, terwijl Joost juist een slimme man is, met een grote kennis van geschiedenis. Daarbij vindt hij dat wat zo verbonden is met de geschiedenis van zijn eiland, ook op dat eiland tentoongesteld zou moeten worden. Terwijl er ook stemmen zijn die willen dat alle vondsten uit zulke wrakken naar de ‘grote’ musea moeten gaan, zoals het Rijksmuseum. Voor Joost staat Emilie symbool voor de Rijksdienst, dus daar zit de wrijving in het begin van het verhaal.”

Eenmaal op Texel, waar het scheepswrak met de jurk ligt, blijkt de jurk van Joost het eiland niet te mogen verlaten. Waarom niet?
“Joost is, net zoals de echte duikers en ook veel anderen, heel erg van mening dat de jurk zo verbonden is met de geschiedenis van Texel, dat hij ook op het eiland zou moeten blijven. Het museum Kaap Skil zou een perfecte plek zijn om de jurk tentoon te stellen, die ontwikkelingen lees je ook in het boek. In het echt heeft hetzelfde getouwtrek plaatsgevonden, gelukkig heeft Kaap Skil de gelegenheid en de financiële middelen gekregen om én het museum te verbouwen, want zo’n jurk kun je niet zo maar even in een vitrine hangen natuurlijk, én de mogelijkheid om deze prachtige archeologische vondst op het eiland te houden. Een aanrader trouwens hoor, om daar te gaan kijken!”

Hebben Elisabeth en Emilie raakvlakken als het om de liefde gaat?
“Als het gaat om familiebanden en de liefde van een dochter voor een vader, dan zeker. Elisabeth beleeft een verboden liefde, terwijl Emilie eerst Joost en ook zichzelf moet overtuigen van haar goede bedoelingen. Beide vrouwen leren denk ik een heel belangrijke les als het gaat om de liefde, namelijk dat je die niet zelf in de hand hebt.”

Smaakt het schrijven van historische romans naar meer?
“Ik heb tegen mijn schrijfclub geroepen dat ik ‘nooit meer een historische roman’ ging schrijven, maar dat was midden in het proces. (lacht) Inmiddels borrelen er zeker nog meer ideeën. Eentje begint al wat meer vorm te krijgen. Het lijkt me namelijk fantastisch om iets te doen met Friesland, mijn geboorteprovincie. De Friezen hebben een waanzinnig interessante geschiedenis en een verhaal over een van de Elf Steden in combinatie met een legende die ik al van kinds af ken, lijkt me fantastisch om te schrijven.”

Over het boek

De jurk van Texel vertelt het liefdesverhaal achter een unieke archeologische vondst. Medemblik, 1652. Elisabeths leven staat op het punt voorgoed te veranderen. Haar vader heeft besloten dat ze moet trouwen met een man die ze nog nooit heeft gezien. Vlak voordat ze aan boord gaat van het schip dat de koers van haar leven zal bepalen, neemt ze een drastisch besluit…

Texel, heden. In een eeuwenoud scheepswrak wordt een vrijwel gave bruidsjurk gevonden. Aan archeoloog Emilie de taak om te onderzoeken wie de draagster is geweest. De hulp van duiker Joost de Ridder zou daarbij zeer welkom zijn, maar hij werkt eerder tegen dan mee. Eenmaal op het eiland ontdekt ze dat niets blijkt te zijn zoals ze dacht. Zeker Joost niet…

(De jurk van Texel, Harper Collins, € 21,99)

Over de schrijver

Olga Hoekstra (1980) bouwde een trouwe fanschare op met haar thrillers en haar feelgood onder het pseudoniem Lis Lucassen. Daarnaast is ze docent creatief en journalistiek schrijven. Olga is moeder van drie dochters en woont met haar gezin in Twente.

Zin in?

Wij geven 3 exemplaren van De jurk van Texel weg. Kans maken? Deel je gegevens in onderstaand winformulier en wie weet. Meedoen kan t/m 24 september.