BELEEF DE TIJD VAN JE LEVEN
Oma’s portret

Oma’s portret

'Oma Maggie dronk allesbehalve Spa Rood'

Diederik van Vleuten (1961) is tekstschrijver, musicus en vooral theatermaker – met een talent voor historische vertellingen schrijft elke maand een column in Zin.

Ik werk aan een boek over de geschiedenis van mijn familie in het oude Indië. Ik vertelde je op deze plek al vaker over de lotgevallen van de Van Vleutens in de Oost, dus ik zal mij nu inhouden. Je leest het later wel in dat boek, of niet.

Kill your darlings

Een van de vele problemen van een boek is: wat komt er wel en wat komt er niet in? Ik heb maar een kleine vierhonderd pagina’s en als ik ook alle sepia prachtfoto’s het volle pond wil geven, kan ik niet anders dan strepen en weggooien. Kill your darlings heet dat. Ik heb mijn uitgever verboden de term in mijn bijzijn te gebruiken. Doet te veel pijn. In de beperking toont zich de meester.

Levensgeschiedenis

Ook zo’n gezegde dat ik niet meer kan horen omdat het zo ontzettend waar is. Ik ben nu bezig een portret te schilderen van mijn oma van mijn vaders kant. De paar bladzijden die ik haar toebedeel doen haar levensgeschiedenis geen recht. Al was het maar omdat oma Maggie van de 93 jaar die zij leefde er maar vijf in Soerabaja woonde. En daar gaat mijn boek over, over die Indische periode. De rest zal ik je moeten onthouden. Dus ook al die kleine persoonlijke herinneringen waarvan ik nog steeds in de lach schiet. Wat kon zij roken! Als ze kwam logeren vroeg ze mij altijd waar haar sloffen lagen en dan had ze het niet over haar pantoffels. Ook wat whisky betreft kon ze hem raken.

Spa rood

Toen ik 16 was, nam ze mij mee op een reis door Egypte. (Alleen dat al). Het vliegtuig hing nog niet boven de Kagerplassen of ze had haar eerste al besteld. En gekregen. Ook tijdens de nachtelijke treinreis van Caïro naar de oude tempels van Luxor dronk ze allesbehalve Spa rood. Ze was een vrouw van de wereld die zich door anderen weinig liet vertellen.

Gouverneur Generaal

Haar vader was eigenaar van hotel Duinoord in Den Haag, indertijd geliefd bij Indische verlofgangers. Als je als klein meisje met de kinderen van de GouverneurGeneraal speelt, is het niet verbazingwekkend dat je in je latere leven voor je geldzaken niet naar de bank gaat maar de bankheren bij je thuis ontbiedt. Mijnheer Pierson, Mees en Hope kwamen nog ook. Ze genoot van Gerard Reve en schreef lange brieven aan Martine Bijl. En kreeg steevast antwoord. Toen ik eens op bezoek bij mijn oma in een Margriet bladerde, bleek zij daarin een vragenlijst te hebben ingevuld over haar erotische leven. Ze kwam op tachtig van de honderd te verdienen punten. Allemaal voor misschien ooit in een ander boek. De komende maanden is het kill your darlings.