Met het grimmige en krachtige Eden is de trilogie van Marcel Möring compleet. Personages uit vorige boeken komen terug in deze fraai vormgegeven roman met twee verhaallijnen. Zowel het sprookjesachtige verhaal van een kind dat opgroeit in een bos, als dat van psychiater Mendel Adenauer, die de wereld wil verbeteren. Wij spraken hem!
Deelt u het idealisme van Mendel?
“Wie niet? Hij ziet het als een plicht om de wereld beter te maken en niet alleen voor jezelf te leven. Je betrokken voelen, je met elkaar bemoeien, is beter dan de hele tijd je eigen mening te laten horen. Op tv en social media zie je veel mensen iets verkondigen zonder dat ze erover hebben nagedacht. Mendel is nog van de Freud-school, hij gelooft in slowcooking of the mind.”
Waarom keren personages uit ouder werk terug?
“Voor mij zijn mijn boeken een gestold universum waar ik iedereen weer tegenkom. Het is een keten van verhalen, maar het zijn wel allemaal losstaande romans. Je hoeft de voorgaande niet gelezen te hebben om de wereld van Eden te duiden.”
Is de vormgeving uw idee?
“Ja, ik hou van typografie en vormgeving. Een boek is niet alleen tekst, het is ook iets dat je vasthoudt. Net als de elpee vroeger meer dan muziek was. De verpakking maakt er een complete ervaring van.”
Wie is Harry Cock aan wie u Eden hebt opgedragen?
“Hij is fotograaf maar bovenal mijn beste en oudste vriend. Harry heeft aan het begin gestaan van deze trilogie. In 1982 moest hij de TT-nacht in onze geboortestad Assen fotograferen. Ik ging mee als ruggensteun. Zeker in die tijd was het een orgie van seks, drank en veel geweld. Wat ik zag was de hel van Dante, maar dan in Assen. Je zag alleen maar het slechtste van de mens. Die nacht is Dis ontstaan, gevolgd door Louteringsberg en nu Eden.”