Met twee sterfgevallen op een dag die op het eerste moment niets met elkaar te maken lijken te hebben. De hoofdofficier van justitie heeft zich met zijn eigen jachtgeweer door het hoofd geschoten en een jonge vrouw, Iasabel Kerstner, wordt dood onder een toren gevonden. Het lijkt erop dat ze zelf gesprongen is, maar al snel blijkt dat ze vermoord is. Voor Pia Kirchoff is het haar eerste zaak nadat ze er enige tijd tussenuit is geweest i.v.m. haar scheiding en verhuizing. Samen met Oliver van Bodenstein ( haar leidinggevende ) bijt ze zich vast in de zaak. Ze komen erachter dat de vermoorde Isabel niet echt geliefd was. Isabel was een vrouw die andere mensen gebruikte en dan liet vallen als een baksteen.
De lijst met verdachten wordt hierdoor alsmaar langer waardoor het voor Bodenstein en Kirchoff moeilijk is om achter de werkelijke toedracht te komen. Iedereen die ze spreken en ondervragen lijkt een motief te hebben.
Maar wat heeft de officier van justitie hiermee te maken? Samen met de hulp van Thordis, een dochter van Bodenstein jeugdliefde, lukt het om de moeilijke puzzelstukjes in elkaar te passen.
Vanaf het begin wilde ik door blijven lezen. Dit komt omdat de schrijfstijl eenvoudig en toegankelijk is. Wel zijn er (te) veel personages die als verdacht bestempeld kunnen worden. Door de vele personages moest ik regelmatig even terug kijken wie was wie ook alweer in mijn kladblok om bij de les te blijven. Al snel kom je erachter wie de onbeminde vrouw is een onsympathiek en geen leuk persoon. Op een bepaald moment is de spanning even zoek maar komt tegen het einde zeker weer terug.
Ben blij dat ik dit boek heb mogen lezen vooral omdat ik Nele Neuhaus nog niet kende als schrijfster en vooral omdat ik zelf jaren heb paardgereden en mijn droom was om ooit dierenarts te worden. Daardoor sprak het boek mij ook meteen aan en wilde ik ook door blijven lezen. De onbeminde vrouw is een mooi verhaal dat vlot en goed is geschreven en het plot is mooi. In de toekomst ga ik zeker nog andere boeken van deze schrijfster lezen.
Toch waren er ook wat kleine minpuntjes vindt ik persoonlijk, iets te veel personages waardoor ik steeds even moest terug kijken. Ook de lettertype hadden iets groter gemogen. Al met al heb ik genoten van het boek en geef dit boek dan 3,5 ***
Regina Schut