Jonathan is bij gebrek aan bewijs vrijgesproken van tbs en trekt weer in bij zijn vrome moeder. Hij pakt zijn oude routines op: koken voor ma, vissen voor zijn rust en met hond Milk door de duinen struinen. Complete dagschema’s maakt hij, met ruimte voor opdrachten uit zijn werkboek en zo goed als geen ruimte voor gedachten die met hem op de loop gaan. Tot Elke, zijn nieuwe buurmeisje van 10, voor de deur staat. Dwangmatig probeert Jonathan haar op afstand te houden maar ze houdt aan. En zijn hoofd raakt voller, en voller.
Schilperoord is forensisch psycholoog. En durft het aan in haar eersteling een pedofiel en diens worsteling met zijn geaardheid centraal te stellen. Zelfs mededogen bij de lezer op te roepen. Knap ongemakkelijk voor de rechtgeaarde lezer. (Vergelijk Hemmerechts De vrouw die de honden eten gaf, met mevrouw Dutroux in de hoofdrol.) Tergend beheerst, met groot inlevingsvermogen en een technisch hoogwaardige pen gaat ze te werk. De temperatuur buiten stijgt, net als ons ongemak. Het zweet staat je in de handen. Staat er nou iets te gebeuren? Jonathans bezweringen (Er is toch niks gebeurd? Nee, er is niks gebeurd) doen huiveren voor de afloop. Zonder alwetende verteller moet je je wel aan hem overgeven. Een prestatie van formaat, Schilperoord heeft zichzelf nu al onvergetelijk gemaakt.
Inge Schilpenoord: Muidhond (Podium, € 17,50)