1 april 2013
Nog een schijf erbij vanaf vandaag . Buurtzorg IJburg. Vijf dames die per toerbeurt 24 uur bereikbaar zijn en voor me klaar staan als het nodig is. Daarnaast is er de huisarts, de apotheek, de psycholoog, en de oncoloog van het OLVG.
Die moeten allemaal met elkaar communiceren. Over patiënt Pauw. We betalen per jaar 6000 euro voor het hele gezin. Mijn rolstoel krijg ik bijvoorbeeld niet vergoed omdat de stoel inklapbaar is. Maar het speciale matras tegen het doorliggen weer wel. Evenals de oerlelijke mintkleurige plastic stoel voor onder de douche. Sommige medicijnen zitten weer wel in het pakket en andere opeens weer niet. Ik ga hier niet klagen. Het is zoals het is. De gezondheidszorg in Nederland is duur en is buitengewoon goed geregeld. Ik voel me veilig, serieus genomen, krijg de juiste aandacht, zorg en liefde om in vrede en waardigheid afscheid van het leven te kunnen nemen. Materie staat op een zijspoor. Maakt plaats voor schoonheid van een blik of een woord. Ik heb natuurlijk ook niet veel meer nodig. Hier en daar wat extra comfort. En om de achterblijvers niet te belasten ben ik aan het opruimen geslagen. Hup, weg met protheses en speciale lingerie, te krappe pumps, blote zomerjurkjes, kousen, zwempak, sportschoenen, strandhoedjes, yogamatjes en sexy spagettibandhemdjes. Mijn ogen dwalen door mijn boekenkast. Simone de Beauvoir, Philip Roth, Dan Brown, Coetzee, Stig Dagerman, Julian Barnes, Jonathan Franzen, Houellebecq, Daniel Charms . Hup, weg ermee! Het is allemaal ooit tot me genomen. Ik heb het gedragen, gelezen en ervan genoten. Het heeft me momenten van geluk gebracht. Het heeft me voor het moment uit mijn eenzaamheid gehaald. Dat is wat “kunst” ook met je kan doen. Je voor het moment uit de eenzaamheid halen. Muziek, theater, literatuur, fotografie, dans, humor….. .Laat je raken. Mooi motto. Als je geraakt kan worden ben je minder eenzaam. Dus laat je raken. Door alle tralies heen.